اعتبارسنجی کنفرانس‌ها، کنگره‌ها یا هر رویداد علمی دیگر از چند منظر قابل بررسی است که در زیر به شرح آن پرداخته می‌شود،
مورد اول: (مرجع صدور گواهینامه)
اعتبار هر کنفرانس در درجه اول به برگزارکننده کنفرانس باز می‌گردد، علت آن بسیار واضح است، کنفرانس‌ها همچون ژورنال‌ها دارای شماره انتشار منظم نمی‌باشند و تا کنون هیچ پایگاه علمی مرجعی برای ساماندهی کنفرانس‌های علمی تشکیل نگردیده است (علی‌رقم وجود پایگاه‌های بسیار زیاد داخلی و خارجی) از این روی شرکت‌کنندگان در کنفرانس‌ها در ازای شرکت در کنفرانس یا پذیرش مقالات گواهینامه علمی از کنفرانس دریافت می‌نمایند درحالی که انتشار مقاله برای ژورنال‌ها موجب دریافت هیچ گونه گواهینامه‌ای نمی‌شود، حال آنچه مبین پذیرش مقاله یا حضور شما در کنفرانس گردیده است گواهینامه فرد می‌باشد و در اینجا اهمیت صادرکننده گواهی که همان برگزارکننده کنفرانس می‌باشد مشخص می‌شود، بسیار تفاوت است میان کنفرانسی که صادرکننده گواهی آن یک شرکت خصوصی، یک انجمن علمی و یا یک موسسه یا دانشگاه علمی می‌باشد، لذا باتوجه به توضیحات داده شده گواهینامه مهمترین مدرک قابل ارزشیابی برای مقالات کنفرانسی می‌باشد، درنتیجه کنفرانسی معتبرتر است که متولی و صادرکننده گواهی آن دارای وجاهت و مشروعیت علمی کافی جهت صدور گواهینامه باشد، البته این به معنای نامعتبر بودن کنفرانس‌های خصوصی نمی‌باشد بلکه در ارزشیابی علمی دارای جایگاه پایینتری می‌باشند، قابل ذکر است که کنفرانس‌های متعددی در حوزه فناوری و صنعت در کشورهای اروپایی و امریکا همینک وجود دارند که متولی آن غول‌های حوزه‌های مربوطه می‌باشند که با حضور برجسته‌ترین دانشمندان و پژوهشگران علمی سالیان است درحال برگزاری است و مورد بحث ما نمی‌باشند.
مشخصات گواهینامههای کنفرانس:
پیشتر بیان گردید که مرجع صادرکننده کنفرانس باید دارای وجاهت و مشروعیت علمی جهت صدور گواهینامه باشد، حال یک گواهینامه معتبر چگونه قابل بررسی است، یکی از مهمترین موارد قابل پیگیری بودن گواهینامه است، یعنی باید در وبسایت صادرکننده گواهینامه خواه دانشگاه، خواه موسسه علمی و خواه انجمن علمی این گواهینامه قابل پیگیری باشد یا بعبارت ساده در وبسایت صادرکننده و برگزارکننده کنفرانس کد رهگیری گواهینامه قابل پیگیری باشد و با یک استعلام گیری ساده بتوان به نام نویسندگان، عنوان مقاله و... بصورت آنلاین دسترسی پیدا نمود درنتیجه یک گواهینامه معتبر دارای کدرهگیری قابل استعلام از برگزارکننده آن می‌باشد.
مورد دوم: (همکاران یا اسپانسرهای علمی و رسانه‌ای کنفرانس‌ها)
یکی دیگر از شاخص‌های ارزیابی کنفرانس‌ها همکاران علمی و رسانه‌ای کنفرانس‌ها یا رویدادهای علمی می‌باشند، یک کنفرانس به هر میزان همکاران و اسپانسرهای قوی‌تری از نظر جایگاه علمی داشته باشد معتبرتر ارزیابی می‌گردد.
مورد سوم: (کمیته علمی نام‌آشنا و مجرب)
کمیته علمی را می‌توان مرکز ثقل یک کنفرانس علمی دانست، جایی که سیاست‌ها، برنامه‌ها، اهداف و چشم اندازهای یک کنفرانس علمی را تبیین می‌کند، به هر میزان این کمیته علمی قوی‌تر و منسجم‌تر باشد کیفیت یک کنفرانس افزایش می‌یابد.
اعتبارسنجی کنفرانس‌ها ازنظر دانشگاه‌های داخلی (جهت نمره پایان‌نامه):
بطور دقیق و مشخص تا زمان نگارش این مقاله شاخص کلی و یکسانی جهت ارزشیابی کنفرانس‌ها از دید دانشگاه‌ها و دانشکده‌ها بدست نیامد، تقریبا هر دانشگاه یا دانشکده‌ای دارای استانداردهای مخصوص خود جهت ارزشیابی مقالات کنفرانسی می‌باشد، شاخص‌های دانشگاه‌ها پیرامون ملی یا بین‌المللی بودن، سطح پذیرش مقاله (شفاهی،چاپ در مجموعه و یا پوستر) و... متفاوت می‌باشد و تنها مورد مشترک همه دانشگاه‌های ایران جهت ارزشیابی و اخذ نمره کامل ارایه مقاله ISI می‌باشد. از دیگر موارد قابل مشاهده در بعضی از دانشگاه‌ها دارا بودن کد ISC برای کنفرانس می‌باشد، یکی از موارد در تحقیق ما بود که نشان داد اکثر دانشگاه‌های ایران مقاله دانشجو را ارزشیابی می‌کنند البته با نمره کمتری نسبت به مقاله ISI (کد ISC کدی است که توسط پایگاه جهان اسلام به کنفرانس تعلق می‌گیرد و اخذ آن توسط متولیان کنفرانس دارای ضوابط و شرایط خاص مندرج در وبسایت آن می‌باشد همچنین این کد صرفا و صرفا مختص کنفرانس‌های داخلی است و فاقد هرگونه اعتبار یا جذابیت برای مراجع علمی خارج از ایران می‌باشد و اساسا هیچ دانشگاه یا موسسه علمی خارج از ایران نه می‌تواند و نه در پی اخذ این کد برای رویدادهای علمی‌اش می‌باشد).
توجه مهم: قابل توجه است که بسیاری از کنفرانس‌های داخلی و بین‌المللی در تبلیغات خود به ارایه کد ISC برای مقالات کنفرانس خود اشاره می‌کنند درحالی که مجوز و کد پایگاه جهان اسلام را دریافت ننموده‌اند که البته برای کنفرانس‌های خارج از ایران که اساسا یک دروغ بسیار بزرگ است چرا که طبق پیش‌نیازهای دریافت کد ISC این کنفرانس‌ها اساسا مشمول دریافت این کد نمی‌بانشد اما برای بازار گرمی دست به این شیوه از تبلیغات زده می‌شود.
مهمترین اقدام برای جلب اطمینان از ارزشیابی مقالات کنفرانسی برای دانشجویان عزیز استعلام گیری از واحد پژوهش یا گروه علمی دانشکده خود می‌باشد تا متوجه کمترین ضرر در زمان و هزینه مادی گردند.
ارزشیابی مقالات پایگاه‌های معتبر علمی ISI:
نهایت یک کار علمی و پژوهشی درحال حاضر انتشار مقاله در یکی از ژورنال‌های معتبر می‌باشد که البته این ژورنال‌ها خود نیز دارای رتبه بندی می‌باشند، طبق اعلام وزارت علوم ایران مقالاتی که در یکی از مجلات عضو پایگاه‌های معتبر همچون (تامسون رویترز،اسکوپوس و...) چاپ گردد (فاقد از کاوریج‌های ژورنال) و آن مجله در بلک لیست اعلامی وزارت علوم نباشد قابل ارزشیابی می‌باشد. حال کنفرانس‌هایی که حاضر به اخذ پذیرش مقالات کنفرانس خود از ژورنال‌های مورد تایید وزارت علوم می‌باشند می‌توانند برای آن دسته از پژوهشگرانی که دانشکده آن‌ها معیار کد ISC دارد را قابل توجه باشد، چراکه هم پذیرش از مجلات ISI دریافت نموده و هم نمره کامل پژوهشی خود را اخذ نموده و هم رزومه قوی جهت مصاحبه دکتری یا اپلای را فراهم می‌نماید.
رزومه برای اخذ پذیرش از دانشگاه‌های خارج از ایران:
با یک سرچ ساده در وبسایت‌های مرجع و فروم‌های اپلای متوجه می‌گردید، هیچ کدام از گواهینامههای کنفرانس‌های داخلی برای اساتید یا امور آموزشی دانشگاه‌های خارج از کشور قابل اعتبار و اعتنا نمی‌باشد و علت آن نیز در بین‌المللی و نام‌آشنا نبودن این کنفرانس‌ها می‌باشد، اساسا گواهینامه کنفرانس‌های داخلی دارای کوچکترین ارزشی جهت اپلای نمی‌باشد (البته به معنای نامعتبر بودن کنفرانس‌های داخلی نمی‌باشد همانطور که عکس این رفتار توسط بعضی از دانشگاه‌های داخلی انجام می‌پذیرد) و از سوی دیگر حتی گواهینامههای کنفرانس‌های بین‌المللی شما هم درصورتی که مقاله ژورنالی نداشته باشید به تنهایی برای شما راه‌گشا نمی‌باشند، به همین جهت افرادی که برنامه اپلای درپیش دارند بهتر است علاوه بر مقالات کنفرانسی درپی چاپ مقالات خود در ژورنال‌های ISI نیز باشند.